Jeszcze nie tak dawno moczarka była jedną z najbardziej rozpoznawalnych roślin akwariowych, którą dodatkowo możemy spotkać w polskich wodach. Zaczęło się to zmieniać wraz z dynamicznym rozrostem pasjonatów akwarystyki typowo roślinnej. Dla niektórych np bardziej rozpoznawalnym stał się 'duży heniek’ niż nasza rodzima moczarka kanadyjska.

Moczarka jest gatunkiem dość inwazyjnym. Potrafi zdominować cały zbiornik, zacieniając wolniej rosnące rośliny – powodując ich gnicie. Jej inwazyjność, jest dużym atutem dla akwarystów, ponieważ bardzo szybkie przyrosty pozwalają wygrać akwaryście walkę z glonami. Moczarka wytwarza silne związki oddziałujące na różne rodzaje glonów oraz sinice. Podczas ataków różnych zielonych paskudztw można zauważyć, że na egerii znajduje się ich najmniej.

Przy bardzo silnym świetle i braku dozowania dwutlenku węgla na moczarce pojawia się biały nalot. Jest to wapń, który powstał w skutek zabrania przez roślinę węgla z węglanu wapnia. Egeria przyczynia się w ten sposób do zmniejszenia twardości węglanowej w swoim otoczeniu. W akwarium doprowadza to do  bardzo dużych wahań ph. Dla niektórych ryb z wód twardych może być to zabójcze zjawisko. Rozwiązaniem jest zmniejszenie natężenia światła lub delikatne dozowanie dwutlenku węgla, co przyspieszy jeszcze jej wzrost.

Jak sadzić?

Do podłoża ;). Moczarkę cechują bardzo długie, pojedyncze korzenie, które przy próbie wyrywania z podłoża wyciągają wszystkie jego brudy. Do dna możemy wkładać za pomocą pęsety same – bez korzeni łodygi, które po kilku dniach będą już je posiadały o znacznych rozmiarach. Dobrze jest je sadzić w pewnej odległości od siebie, ponieważ dłużej dolne partie moczarki zachowają zieleń i nie będą brązowieć.

Przycinanie i rozmnażanie

Egerie samoistnie dają początek nowym roślinom bocznymi odrostami, których na głównych pędzie może być bardzo dużo. Cięcia można dokonać nad tym młodym pędem, a górną część umieścić ponownie w podłożu.

Wymagania

Śmiało można stwierdzić, że jest to najmniej wymagająca roślina przetrzymywana w naszych akwariach. Moczarki lubują się w wodach bogatych w wapń oraz pozostałe składniki odżywcze. Praktycznie temperatura dla tej rośliny nie odgrywa roli. Słaby wzrost może być spowodowany słabym oświetleniem lub silne światło i uboga woda w pierwiastki. Moczarka w takich warunkach gnije od samego dołu, wcześniej brązowiejąc w tych miejscach. Jej stożek wzrostu marnieje również przez braki żelaza. Wzrost w tym przypadku jest prawidłowy, ale szczyt blednie w oczach.

Moczarka często jest wykorzystywana do doświadczeń, ponieważ bardzo dobrze na niej widać, jak zachodzi proces fotosyntezy.